"Ποιός είπε 'βαριέμαι';" (μέρος 3ο)

Αρχίζω να περπατάω μηχανικά προς το κέντρο. Δεν ξέρω πόση ώρα περπατούσα, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τί είχε συμβεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο από το πρωινό μου ξύπνημα. Χωρίς να το καταλάβω, έχω βγει στις στήλες του Ολυμπίου Διός, αρχίζω να προχωράω προς το Σύνταγμα και βρίσκομαι ανάμεσα σε πλήθος κόσμου, προσυγκέντρωση για πορεία, οι αστυνομικοί είναι περισσότεροι από τους πολίτες- πώς γίνεται αυτό; Αρχίζω σιγά σιγά να επαληθεύω τις υποψίες μου πως αυτή η πόλη ζει στα όρια του παραλογισμού. Κοιτάζω επίμονα τον κόσμο, προσπαθώ να αναγνωρίσω φάτσες- σίγουρα θα πετύχω κάποιον γνωστό- με σταματάει βίαια ένα γυάλινο προστατευτικό στο ύψος της μέσης μου. Καθώς γέρνω λίγο μπροστά από τη φόρα μου, βλέπω πως μ’ έχουν σταματήσει τα αρχαία ευρήματα έξω απ’ το Ζάππειο, τριγύρω αναμπουμπούλα, φωνές. Αποφασίζω να κάνω μια απόπειρα να αναζητήσω ψυχική γαλήνη, χώνομαι μέσα στον κήπο του Ζαππείου με την επιθυμία ν’ ακούσω μόνο το θρόισμα των φύλλων και το τιτίβισμα των πουλιών. Κάθισα σ’ ένα παγκάκι, ένας σκύλος με πλησίασε κι έκατσε κι αυτός δίπλα μου. Μείναμε έτσι ακίνητοι για λίγη ώρα, από κάπου ερχόταν τσίκνα που μου ερέθισε τη μύτη, κόντευε μεσημέρι. Ένας πλανόδιος έψηνε σουβλάκια σε μια μεταφερόμενη ψησταριά, σηκώθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη κι αγόρασα 2 για μένα και 2 για το φίλο μου το σκύλο. Καθώς πήγα να ξανακαθίσω στο παγκάκι, βλέπω στ’ αριστερά μου μια παρέα γυναικών με περίεργα ρούχα και ψηλά παπούτσια, συζητούσαν μεταξύ τους και κάπνιζαν, έμοιαζαν με μοντέλα ή ήταν ιδέα μου; Μαζί με το σκύλο πλησιάσαμε διστακτικά προς το μέρος τους, πιο μακριά κάτι τύποι έστηναν τεράστια banners για το Fashion Week, μία από τις κοπέλες με πλησίασε και μου ζήτησε αναπτήρα. Δεν είχα. Τη ρώτησα τί συνέβαινε, μου εξήγησε πως είχαν πρόβα και σε λίγο θα τελείωναν, μετά με ρώτησε αν ξέρω κανένα καλό μέρος για φαγητό εκεί κοντά. Της είπα πως θα την περιμένω να τελειώσει την πρόβα. Κατευθύνθηκα πάλι προς το παγκάκι κι έδωσα και τα 4 σουβλάκια στο σκύλο. Σε λίγα λεπτά εκείνη ήρθε προς το μέρος μου, ντυμένη αλλιώτικα, καθημερινά, εγώ χαιρέτησα τον τετράποδο φίλο μου και φύγαμε για την Πλατεία Προσκόπων.